(Rechtbank Gelderland, 2021)
🩺 Achtergrond
Een werknemer meldde zich ziek en bleef meerdere weken thuis. Volgens de werkgever verliep de communicatie stroef: de werknemer reageerde traag op berichten, was slecht bereikbaar en verscheen niet op het eerste spreekuur van de bedrijfsarts.
De werkgever vond dat de werknemer zijn verplichtingen uit de Wet verbetering poortwachter niet nakwam en beschuldigde hem van weigering tot re-integratie. Na een waarschuwing besloot de werkgever tot ontslag op staande voet.
De werknemer stapte naar de rechter en voerde aan:
- dat hij door ziekte (in dit geval mentale klachten) niet in staat was om adequaat te reageren,
- dat hij zijn afspraken niet bewust had genegeerd,
- en dat de werkgever te snel en te streng had gehandeld.
⚖️ Juridische kern
De vraag was of de werknemer zijn re-integratieverplichtingen ernstig had geschonden, en of dat ontslag op staande voet rechtvaardigde.
In het arbeidsrecht geldt:
- Bij ziekte heeft de werknemer een plicht om mee te werken aan re-integratie (art. 7:660a BW).
- Tegelijkertijd moet een werkgever rekening houden met de aard van de ziekte, zeker bij mentale klachten.
- Ontslag op staande voet vereist een dringende reden, en de maatregel moet proportioneel zijn.
⚖️ Uitspraak
De rechter oordeelde:
- De werknemer had inderdaad niet adequaat gecommuniceerd, maar dit was onvoldoende reden voor ontslag op staande voet.
- De werknemer had psychische klachten en er was onvoldoende rekening gehouden met zijn beperkte belastbaarheid.
- De werkgever had eerder hulp moeten bieden of waarschuwen, in plaats van direct te ontslaan.
➡️ Uitkomst:
Het ontslag op staande voet werd vernietigd. De werknemer kreeg achterstallig loon, én recht op een transitievergoeding.
🎯 Waarom is deze zaak belangrijk?
- Het benadrukt dat bij ziekte — zeker psychisch — een werkgever zorgvuldig en geduldig moet handelen.
- Ontslag op staande voet is een ultimum remedium (laatste redmiddel), niet iets voor eerste of tweede misstap.
- Het onderstreept dat re-integratieconflicten vaak om zorgvuldige communicatie en begrip vragen, niet direct juridisch optreden.