Samenvatting:
Een man werd in de jaren ‘80 veroordeeld voor het doden van zijn partner en kreeg tbs met dwangverpleging, mede op basis van een psychiatrisch rapport. Ruim 20 jaar later bleek dat het rapport waarop zijn tbs was gebaseerd inhoudelijk ernstig tekortschoot: de psychiater had belangrijke medische informatie over het slachtoffer genegeerd. Na herbeoordeling concludeerde het gerechtshof dat hij ten onrechte jarenlang in een tbs-kliniek had gezeten.
Uitkomst: Staat moet meer dan €1,2 miljoen betalen
De man spande een civiele procedure aan tegen de Nederlandse Staat vanwege onrechtmatige detentie.
De rechtbank oordeelde dat de Staat aansprakelijk was en kende hem uiteindelijk ruim 1,2 miljoen euro toe als schadevergoeding – één van de hoogste bedragen ooit toegekend voor onterechte tbs in Nederland.
Waarom bijzonder:
- In Nederland is tbs bedoeld als maatregel voor gevaarlijke personen met psychische stoornissen. Dat systeem wordt over het algemeen als zorgvuldig gezien. Maar deze zaak toonde aan dat het enorme gevolgen kan hebben als het misgaat – zelfs bij professionele oordelen.
- De rechtbank erkende expliciet de psychische en maatschappelijke schade die de man had geleden door decennia van onterechte vrijheidsbeneming.
- Deze uitspraak heeft geleid tot meer kritische reflectie binnen het forensisch psychiatrisch stelsel in Nederland.
Juridisch leerpunt:
De zaak laat zien dat de Staat wél degelijk aansprakelijk gesteld kan worden voor fouten in het strafrechtsysteem, ook als die fouten voortkomen uit deskundigenrapporten. Een fout van een expert kan dus uiteindelijk leiden tot miljoenenclaims tegen de overheid.